Había unha vez un rei chamado Martiño, que cando aínda era un raparigo morréronlle os seus pais, facéndose así o herdeiro de todo (o dos seus pais, claro). Cando cumpriu 9 anos tivo que exercer xa como rei. Ninguén se ocupou da educación do meniño.
Un día, Martiño estaba cabalgando cerca do bosque, ata que se adentrou nel e perdeuse. Despois de tanto cabalgar, encontrou dous carteis, pero como non sabía ler, non sabía que camiño coller. Estivo dubidando ata que un rapaz, que era campesiño, pasou por alí. Martiño preguntoulle se lle podía axudar. O campesiño, que se chamaba Pedro, díxolle que en que lle podía axudar un campesiño a un rei. Martiño preguntoulle se sabía ler. Pedro contoulle que o seu pai ensinaralle a ler antes de morrer. Martiño explicoulle que el non sabía, que ninguén lle ensinara e que se podía lerlle uns carteis. Pedro díxolle o que poñía nos carteis. E Martiño deulle as grazas e preguntoulle se lle podía ensinar a ler. O campesiño díxolle que si. E así, cada día, Martiño escapaba do seu castelo, para ir xogar con Pedro e aprender cousas novas.
Un día, Martiño estaba cabalgando cerca do bosque, ata que se adentrou nel e perdeuse. Despois de tanto cabalgar, encontrou dous carteis, pero como non sabía ler, non sabía que camiño coller. Estivo dubidando ata que un rapaz, que era campesiño, pasou por alí. Martiño preguntoulle se lle podía axudar. O campesiño, que se chamaba Pedro, díxolle que en que lle podía axudar un campesiño a un rei. Martiño preguntoulle se sabía ler. Pedro contoulle que o seu pai ensinaralle a ler antes de morrer. Martiño explicoulle que el non sabía, que ninguén lle ensinara e que se podía lerlle uns carteis. Pedro díxolle o que poñía nos carteis. E Martiño deulle as grazas e preguntoulle se lle podía ensinar a ler. O campesiño díxolle que si. E así, cada día, Martiño escapaba do seu castelo, para ir xogar con Pedro e aprender cousas novas.
Giovanna Alvariñas Augusto 2º ESO C
No hay comentarios:
Publicar un comentario